Αγαπημένη Βαρκελώνη,
Φτάσαμε στο ευήλιο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης το οποίο χαζεύαμε για αρκετή ώρα όσο πηγαίναμε να πάρουμε τις βαλίτσες. Ίσως η τελευταία φορά που ταξίδεψα με παραπάνω βαλίτσα από την χειραποσκευή. Ξέραμε ήδη ότι δεν έχει μετρό από το αεροδρόμιο για τη Βαρκελώνη οπότε κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό των λεωφορείων. Υπήρχε ήδη express bus για το κέντρο της πόλης που κόστιζε περίπου στα 9 ευρώ. Όσο ψαχνόμασταν για το που θα μπορούσαμε να βγάλουμε εισιτήρια και μοιάζαμε χαμένοι, μία Ισπανίδα μας ρώτησε αν χρειαζόμαστε βοήθεια. Με χαρά μας είπε ότι υπάρχει αστικό λεωφορείο με περίπου 2 ευρώ εισιτήριο το οποίο μας πάει στην Placa d’Espanya. Δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω πως, από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο αεροδρόμιο ένιωθα ότι άνηκα εκεί. Χαζεμένος κοίταζα έξω από το παράθυρο, περνώντας το Πανεπιστήμιο και το εργοστάσιο της Damm. Η Placa εκείνη την Κυριακή είχε πάρα πολύ κόσμο καθώς είχε μόλις τελειώσει μαραθώνιος που γινόταν για καλό σκοπό σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Όλοι φορούσαν τα ροζ μπλουζάκια του αγώνα. Με ευκολία βγάλαμε τα εισιτήρια του μετρό, τα οποία τα είχαμε κλείσει από το ίντερνετ από πριν για όλες τις μέρες που θα βρισκόμασταν στη Βαρκελώνη, πήραμε χάρτη για το μετρό και κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο που είχαμε κλείσει. Προσωπικά μου έκανε εντύπωση ότι η κάθε ανταπόκριση διαφορετικής γραμμής δεν είχε καμία καθυστέρηση και όπως καταλάβαμε αργότερα δεν ήταν τυχαίο αλλά είναι σχεδιασμένο έτσι. Το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει ήταν πραγματικά τέλειο, μεγάλο, ανακαινισμένο, με μεγάλα παράθυρα, ξύλινο πάτωμα και ένα τεράστιο μπάνιο. Continue Reading